Ήταν δύσκολα να είσαι αθλητής και μαύρος

10.02.2014
Ήταν δύσκολα να είσαι αθλητής και μαύρος

Στις μέρες μας αρκετοί έγχρωμοι αθλητές μεσουρανούν και μάλιστα είναι και από τα πρώτα ονόματα στο άθλημα που υπηρετούν. Σπάνια αντιμετωπίζουν ρατσιστικά σχόλια για το χρώμα τους αλλά και όταν δυστυχώς αυτό γίνεται ( ακόμα και σήμερα!) τότε όλοι το καταδικάζουν ενώ υπάρχουν και ανάλογες ποινές. Ήταν όμως πάντα έτσι; Δείτε δύο ενδιαφέρουσες ιστορίες και θα καταλάβετε ότι παλιότερα τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα.

 Τζάκι Ρόμπινσον, με όρο στο συμβόλαιο να μην διαμαρτύρεται όταν τον έφτυναν !

Ο Τζάκι Ρόμπινσον ήταν ο πρώτος μαύρος παίκτης Μπέιζμπολ που έσπασε τον ρατσιστικό περιορισμό των λευκών και αγωνίστηκε στις μεγάλες κατηγορίες του Αθλήματος. Οι μαύροι παίκτες είχαν περιοριστεί να αγωνίζονται σε ομάδες που αποτελούνταν από παίκτες της ίδιας φυλής , τις λεγόμενες Negro Leagues, και δεν τους επιτρεπόταν να παίξουν σε μεγάλες κατηγορίες, στις οποίες αγωνίζονταν μόνο λευκοί.

0jaki

Ωστόσο το 1946 γίνεται κάτι πρωτόγνωρο για τα μέχρι τότε δεδομένα της εποχής. Ο Γενικός διευθυντής των Brooklyn Dodgers, Μπραντς Ρίκεϊ , φέρνει τον Ρόμπινσον στην ομάδα και τον κάνει τον πρώτο μαύρο παίχτη Μπέιξμπολ που αγωνίστηκε σε μεγάλη κατηγορία. Φυσικά η συνέχεα δεν ήταν εύκολη ούτε στρωμένη με ροδοπέταλα αλλά αντιθέτως με αγκάθια. Ο Ρόμπινσον δεχόταν απειλές για την ζωή του, δεν του επιτρεπόταν να καταλύσει στο ξενοδοχείο που βρισκόταν η υπόλοιπη ομάδα και συνεχώς δεχόταν προκλήσεις.

Ακόμα και στους αγώνες οι αντίπαλοι τον χτυπούσαν και τον χλεύαζαν. Μάλιστα σε έναν αγώνα τον χτύπησαν στο πρόσωπο με μπαλάκι του μπέιζμπολ. Ο Ρόμπινσον δεν απαντούσε στις προκλήσεις καθώς είχε όρο στο συμβόλαιο του να μην απαντά σε οποιοδήποτε ρατσιστικό σχόλιο γίνεται εις βάρος του.

Ο Τζάκι Ρόμπινσον δεν ήταν μόνο ένας καλός παίχτης αλλά και ένας άνθρωπος που κατάφερε να αλλάξει τα μέχρι τότε δεδομένα. Αξίζει να δείτε την ταινία «"42″. Η αληθινή ιστορία του πρώτου Μαύρου παίχτη του μπέιζμπολ που γίνεται ταινία.»

Αρτούρ Φρίντενραϊχ: Ο πρώτος μεγάλος σέντερ φορ της Βραζιλίας... βαφόταν άσπρος για να παίξει ποδόσφαιρο!

Στην καριέρα του πέτυχε παραπάνω γκολ και από τον τεράστιο Πελέ, 1.329 έναντι 1.289. Ένα μάλιστα από αυτά χάρισε και το Κόπα Αμέρικα στην Βραζιλία το 1916 κόντρα στην Ουρουγουάη. Ωστόσο την εποχή που μεσουρανούσε το άστρο του Φρίντενραϊχ το να μην είσαι λευκός και να επιθυμείς να παίξεις ποδόσφαιρο άνηκε στη σφαίρα της φαντασίας. Έτσι οι μαύροι ποδοσφαιριστές έβαζαν πούδρα στο πρόσωπο τους για να μοιάζουν περισσότερο λευκοί, αυτός ήταν και ο λόγος που ο Φρίντενραϊχ πάντα έβγαινε τελευταίος από τα αποδυτήρια.

0artur

Μάλλον όμως ούτε με την πούδρα οι λευκοί δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν το κόμπλεξ τους. Για αυτό και το 1921 στο επόμενο Κόπα Αμέρικα ο μεγάλος Φρίντενραϊχ δεν ήταν εκεί. Ο λόγος ; Ο πρόεδρος της Βραζιλίας Επιτάσιο Πεσόα απαγόρευσε στους έγχρωμους ποδοσφαιριστές να αγωνιστούν με την εθνική Βραζιλίας. Βέβαια οι ταλαντούχοι λευκοί δεν κατάφεραν και πολλά μιας και η Βραζιλία έχασα τους δύο από τους τρεις αγώνες που έδωσε.

Ο Φρίντενραϊχ μέσα από τέτοιες δύσκολες και απάνθρωπες συνθήκες κατόρθωσε να μεγαλουργήσει και να αλλάξει την νοοτροπία που υπήρχε μέχρι τότε για τον επιθετικό. Ο σέντερ φορ μέχρι τότε ήταν ένας βαρύς τύπος, με εκτόπισμα. Με τον Αρτούρ έγινε καλλιτέχνης της μπάλας. Φαίνεται ότι οι δυσκολίες δεν τον εμπόδισαν να ξεδιπλώσει το τεράστιο ταλέντο του.

Πηγή: ekdoxh.eu