Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους μεσοεπιθετικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου , με άριστη τεχνική κατάρτιση, φαντασία, ικανότητα στο σκοράρισμα, την οργάνωση του παιχνιδιού ενώ φημιζόταν και φημιζόταν για τις «τυφλές» πάσες του.
Ο ύψους 1,93μ. γίγαντας της ζωής και του ποδοσφαίρου δημιούργησε έναν μύθος γύρω από το όνομά του και σε όλη τη διάρκεια της (σύντομης) ζωής του. Ως ποδοσφαιριστής κατέκτησε περισσότερες φιλοφρονήσεις από τίτλους, όντας μέλος της θρυλικής "σελεσάο" του 1982, που στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας έφτασε μία ισοπαλία από τα ημιτελικά και μπήκε στο ελιτίστικο γκρουπ των σπουδαίων ομάδων που δεν κατέκτησαν Μουντιάλ (μαζί με την Ουγγαρία το 1954 και την Ολλανδία το 1974).
Οι απόψεις και οι πράξεις του, όμως, ξέφυγαν από τον στενό τομέα του αθλητισμού, καθιστώντας τον ίσως την πιο ενδιαφέρουσα ποδοσφαιρική προσωπικότητα της χώρας του καφέ.
Εάν η υποσημείωση του Πελέ είναι οι τραπεζικοί λογαριασμοί του, εάν ο αστερίσκος του Γκαρίντσα είναι η άσωτη ζωή του, για τον Σόκρατες, όταν δεν μνημονεύονται τα ποδοσφαιρικά κατορθώματά του, πρωταγωνιστεί σε ιστορίες κοινωνικού ενδιαφέροντος, με επίκεντρο μία αγαπημένη λέξη του, τη δημοκρατία.
Η ιστορία του Σόκρατες είναι διαφορετική από αυτήν κάθε φτωχόπαιδου που χρησιμοποίησε το ποδόσφαιρο για να βελτιώσει τη μοίρα της οικογένειάς του. Το δικό του "τρένο" προς την ευτυχία ήταν το πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα η σχολή ιατρικής από την οποία αποφοίτησε, προτού αρχίσει την ποδοσφαιρική καριέρα του.
Από τα νιάτα του, ο Σόκρατες δεν ταυτιζόταν με το αρχέτυπο ποδοσφαιριστή. Η δίψα για γνώση δεν κορέστηκε μετά την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο. Κατάφερε να συνδυάσει τα χρόνια της Κορίνθιανς με μεταπτυχιακές σπουδές στην αθλητιατρική.
Στα πρώτα χρόνια στην "τιμάο", όπου μεταγράφηκε στο τέλος του 1978, αρνούταν πεισματικά να πανηγυρίσει με πάθος τα τέρματά του, σε σημείο που οι φίλοι της "τιμάο" να διαμαρτυρηθούν στον πρόεδρο του συλλόγου.
Ο τελευταίος παρακάλεσε τον Σόκρατες να γίνει πιο επιδεικτικός και το αποτέλεσμα ήταν ορισμένοι πανηγυρισμοί-παρωδία, με τον Βραζιλιάνο να πέφτει στα γόνατα και να υψώνει τα χέρια στον ουρανό.
Η επαγγελματική καριέρα του ξεκίνησε το 1974 στη Μποταφόγκο, αλλά το μεγαλύτερο διάστημά της αγωνίστηκε στην Κορίνθιανς του Σάο Πάολο. Εκεί ο Σώκρατες πρωτοστάτησε σε ένα πείραμα που έμεινε στην ιστορία ως «κορινθιακή δημοκρατία», βάσει του οποίου οι ποδοσφαιριστές είχαν βαρύνοντα λόγο στα διοικητικά και αγωνιστικά ζητήματα.
Γενικά υπήρξε πολύ αγαπητός, αφού μέσω του ποδοσφαίρου εξέφραζε την αντίθεσή του στη στρατιωτική δικτατορία που κυβερνούσε τη Βραζιλία. Τα ξημερώματα της 4ης Δεκεμβρίου 2011, ο Σώκρατες άφησε την τελευταία του πνοή στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου Άλμπερτ Αϊνστάιν του Σάο Πάολο, εξαιτίας μιας εσωτερικής λοίμωξης του γαστρεντερικού συστήματος που εξελίχθηκε σε σηψαιμικό σοκ.
Η λοίμωξη είχε προέλθει παλιότερα από γαστρεντερική αιμορραγία που οφειλόταν στη υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.
Aπό τον τοίχο της Irini Papageorgiou (facebook)
