Νιώθω σαν φέτα τομάτα, είπα.

Νιώθω σαν να ‘ρχεται βροχή, είπε

Νιώθω σαν να ‘χει σταματήσει το ρολόι, είπα.

Νιώθω σαν να ‘ναι ξεκλείδωτη η πόρτα, είπε.

Νιώθω σαν να πρόκειται να εισέλθει κανένας ελέφαντας, είπα.

Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, είπε.

Νιώθω σαν να πρέπει να βρούμε καμιά δουλειά, είπα.

Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.

Δε νιώθω πως πρέπει να δουλέψω, είπα.

Νιώθω σαν να μη νοιάζεσαι για μένα, είπε.

Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε έρωτα, είπα.

Νιώθω σαν να ‘χουμε παρακάνει έρωτα, είπε.

Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε κι άλλο, είπα.

Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις δουλειά, είπε.

Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις εσύ δουλειά, είπα.

Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε.

Νιώθω σαν να θέλω ένα ουίσκι, είπα.

Νιώθω σαν να ‘πρεπε να τελειώσουμε με το κρασί, είπε.

Νιώθω πως τώρα είσαι σωστή, είπα.

Νιώθω σαν να κλατάρω, είπε.

Νιώθω σαν να μου χρειάζεται ένα μπάνιο, είπα.

Νιώθω σαν να σου χρειάζεται ένα μπάνιο, είπε

Νιώθω σαν να πρέπει να μου τρίψεις την πλάτη, είπα.

Νιώθω σαν να μη μ’ αγαπάς, είπε.

Νιώθω σαν να σ’ αγαπώ, είπα.

Νιώθω αυτό το «πράγμα» μέσα μου, είπε.

Νιώθω αυτό το «πράγμα» μέσα σου, είπα.

Νιώθω σαν να σ’ αγαπώ τώρα, είπε.

Νιώθω σαν να σ’ αγαπώ περισσότερο απ’ όσο εσύ, είπα.

Νιώθω υπέροχα, είπε, θα ουρλιάξω.

Νιώθω σαν να μπορούσα να το κάνω αιωνίως, είπα.

Νιώθω πως μπορείς, είπε.

Νιώθω πως έρχεται, είπα.

Νιώθω πως έρχεται, είπε.

Charles Bukowski, Ένας άντρας και μια γυναίκα στο κρεβάτι στις 10 το βράδυ (Υπεραστικό Μεθύσι, εκδ. Απόπειρα, μτφρ. Γ. Μπλάνας).