Κανένας δεν αναρωτήθηκε αν τελικά η Κοκκινοσκουφίτσα ήθελε να παίξει με τον λύκο ή εάν απλώς της άρεσε το δράμα και γι’ αυτό προκάλεσε η ίδια τις δοκιμασίες που πέρασε.

Και στην τελική, ποιος άφησε τη μικρή Κοκκινοσκουφίτσα να κατευθυνθεί μόνη της προς τη γιαγιά της;

Θα παραμερίσω τα κίνητρα της κάθε Κοκκινοσκουφίτσας, γιατί όλοι ανεξαιρέτως περνάμε δοκιμασίες και δυσκολίες σε αυτή την πολύπλοκη ζωή.

Όμως, είμαι σίγουρη πως, όταν βρισκόταν μέσα στη δίνη του προβλήματος, δεν παρηγορούσε τον εαυτό της λέγοντας πως όλα θα περάσουν, και αν το έκανε, δεν μπορεί να το πίστευε.

Κάποιοι άνθρωποι είναι αισιόδοξοι και τους βοηθάει η ιεροτελεστία καλέσματος καλής τύχης.

Όμως, πώς μπορείς να τη συγκρίνεις με τον σοφό και ειλικρινή ρεαλισμό;

Το μόνο σίγουρο λοιπόν είναι πως η Κοκκινοσκουφίτσα είχε καλύτερη κατάληξη από αυτό που περίμενε η ίδια και όλοι οι αναγνώστες της.

Αυτό είναι μια παγκόσμια αλήθεια.

Από ένα σημείο και μετά τα πράγματα μπορούν να γίνουν μόνο καλύτερα, χειρότερα δεν γίνεται.

Πάντα υπάρχει happy ending, γιατί ακόμα και αν οι καταστάσεις καταλήξουν να είναι επώδυνες, από τη στιγμή που ο κύκλος έκλεισε, ξεκινάει μια καινούρια αρχή και κάθε καινούρια αρχή είναι μία λευκή σελίδα σε ένα καινούριο βιβλίο γεμάτο ελπίδες και όνειρα.

Νέλλη Περιστεροπούλου

Πηγή: exarhiotis.gr