Αγαπημένα τραγούδια για επιτυχημένες ταινίες (video)

09.03.2014
Αγαπημένα τραγούδια για επιτυχημένες ταινίες (video)

Παλιότερα οι άνθρωποι του κινηματογράφου το έλεγαν "needle-drop", όταν δηλαδή οι σκηνοθέτες και υπεύθυνοι μουσικής για μια ταινία επέλεγαν ένα ήδη υπάρχον μουσικό κομμάτι και το έκαναν "χαλί" μιας δραματικής σκηνής, με εκπληκτικά αποτελέσματα. Εμείς κάναμε μια αναδρομή στις αγαπημένες μας ταινίες, βρήκαμε κάποια από τα καλύτερα needle-drops των τελευταίων δεκαετιών και σας τα παρουσιάζουμε...

"Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was In)", The First Edition – The Big Lebowsky (1998)

Το κομμάτι αυτό έγραψε ο Mickey Newberry, αναφερόμενος στην χρήση παραισθησιογόνων ουσιών. Ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά – και στη συνέχεια απορρίφθηκε- από τον Jerry Lee Lewis το 1967. Τελικά η εκτέλεση με την οποία έγινε γνωστό στο κοινό ήταν εκείνη των First Edition με τον Kenny Rogers στη φωνή.

Το 1998 η ίδια εκτέλεση χρησιμοποιήθηκε από τους αδελφούς Coen για να "ντύσει" τη σουρεάλ σκηνή όπου ο Jeff Lebowsky, γνωστός και ως The Dude, "τριπάρει" σε μια αίθουσα μπόουλινγκ.

Surfin' Bird", The Trashmen – Full Metal Jacket (1987)

To Surfin Bird ουσιαστικά είναι ένας συνδυασμός του What's The Word: Thunderbird των Red Prysock και του Papa-Oom-Mow-Mow των Rivingtons, που μίξαραν και κυκλοφόρησαν οι Trashmen το 1963, και αργότερα διασκεύασαν μεταξύ άλλων οι The Cramps, οι Ramones, και οι Silverchair

Πιασάρικο και ανεβαστικό, στα όρια του αλλόφρον, το Surfin Bird αποτελεί ένα από αυτά τα κομμάτια χαμελαίωντες που υπηρετούν εύκολα σχεδόν οποιαδήποτε σκηνή βγάζει πολύ ενέργεια, γι'αυτό και έχει χρησιμοποιηθεί αρκετά σε τηλεόραση, κινηματογράφο, και ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Η καλύτερη μάλλον χρήση του όμως έγινε στην ταινία Full Metal Jacket του Stanley Kubrick, δίνοντας μια ελαφρώς αρρωστημένη αλλά κατά τα άλλα μαγευτική αντίθεση μεταξύ της φρίκης του πολέμου και του χαρούμενου ρυθμού του κομματιού. 

"Perfect Day", Lou Reed – Trainspotting (1996)

Το αν το συγκεκριμένο κομμάτι είναι μια έμμεση αναφορά στην χρήση ηρωίνης ή όχι είναι αμφιλεγόμενο εδώ και χρόνια. Το σίγουρο όμως είναι ότι δίνει ένα ανατριχιαστικό αποτέλεσμα στην σκηνή του Trainspotting όπου ο Mark (Ewan McGregor) μεταφέρεται στο νοσοκομείο μετά από μια υπερβολική ενδοφλέβια δόση. 

"Το Perfect Day είναι από μόνο του ένα πανέμορφο κομμάτι, οπότε δεν υπήρχε λόγος να δώσουμε άμεση έμφαση σε αυτό," λέει ο Danny Boyle, σκηνοθέτης του Trainspotting. "Θέλαμε να κάνουμε το ακριβώς αντίθετο και να το χρησιμοποιήσουμε ειρωνικά, με φόντο μια από τις πιο σκληρές γειτονιές της Σκωτίας και στην πιο άσχημη στιγμή της σκηνής με την υπερβολική δόση."

"Town Called Malice", The Jam – Billy Elliott (2000)

Που είναι η πόλη που λέγεται Malice; Είναι στο Surrey της Αγγλίας, και στην πραγματικότητα λέγεται Woking. Επίσης είναι εκεί που μεγάλωσε ο Paul Weller, frontman της βρετανικής μπάντας The Jam. Το Town Called Malice από το άλμπουμ Grit των The Jam, ηχογραφημένο to 1981, είναι ένα κομμάτι που έγραψε ο Weller εκφράζοντας τον εκνευρισμό και την απογοήτευση της καθημερινότητας σε μια βιομηχανική κωμόπολη όπου οι ευκαιρίες για καλλιτεχνική εξέλιξη και ανάδειξη είναι λίγες. 

Ωστόσο το κομμάτι έχει χαρούμενο και αισιόδοξο ύφος, και μια υποκείμενη τάση για απόδραση. Ίσως γι'αυτό έδεσε τόσο όμορφα με τη σκηνή όπου ο Billy Elliott, στην ομώνυμη ταινία, βγάζει τον θυμό του προς την κουλτούρα μιας "στενόμυαλης" οικογένειας και κοινωνίας, ξεσπώντας σε ένα άτεχνο και αυθόρμητο, αλλά γεμάτο ζωή χορευτικό στους δρόμους της δικής του βιομηχανικής κωμόπολης.

"Fuori Dal Mondo", Ludovico Einaudi – This Is England (2006)

Βασισμένη σε πραγματικές εμπειρίες από την παιδική ζωή του ίδιου του σκηνοθέτη της, Shane Meadows, η ταινία εκτυλίσσεται στην Αγγλία του 1983, και αφορά την υποκουλτούρα των skinheads, δείχνοντάς μας τις ρίζες της στην Ινδική κουλτούρα και την ska, soul, και reggae μουσική, και πως αυτή στη συνέχεια υιοθετήθηκε από λευκούς εθνικιστές και διχάστηκε.

Στην εν λόγο σκηνή, ένας από τους λευκούς skinheads επιτίθεται στον μοναδικό μαύρο της παρέας, και τον αφήνει σε κόμμα. Στη συνέχεια ακολουθεί υλικό από το βρετανικό ναυτικό να επιστρέφει στην Αγγλία μετά από τον πόλεμο στα Φόκλαντς, και από πίσω το μελωδικό πιάνο και τσέλο του Fuori Dal Mondo, δίνει έναν ιδιαίτερα δραματικό τόνο στις σκληρές και ρεαλιστικές αυτές σκηνές. 

Το Fuori Dal Mundo γράφτηκε από τον Ιταλό συνθέτη Ludovico Einaudi και ηχογραφήθηκε το 1998 για τις ανάγκες της ομώνυμης ιταλικής ταινίας (Fuori Dal Mondo / Not Of This World) του Giuseppe Piccioni, που προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1999.

"You Can Never Tell," Chuck Berry – Pulp Fiction (1994)

Το "You Can Never Tell", γνωστό και ως "C'est La Vie" είναι ένα rock n' roll κομμάτι που έγραψε ο Chuck Berry την εποχή που ήταν στη φυλακή με την κατηγορία ότι προτίθετο να διαπράξει σεξουαλικό έγκλημα. Το κομμάτι κυκλοφόρησε πρώτη φορά το Νοέμβρη του 1964 με το άλμπουμ του Berry, St. Louis to Liverpool, και λέγεται ότι η μελωδία του είναι εμπνευσμένη από το Caribbean του Mitchell Torok

To 1994 το You Can Never Tell ξαναβγήκε στην επιφάνεια όταν το χρησιμοποίησε ο Tarantino στο Pulp Fiction, για τη σκηνή ενός διαγωνισμού χορού στον οποίο παίρνουν μέρος ο Vincent Vega (John Travolta) και η Mia Wallace (Uma Thurman). Σχολιάζοντας την επιλογή του, ο Tarantino είπε ότι οι στίχοι που λένε "Pierre" και "Mademoiselle" δίνουν στη σκηνή "μια αίσθηση new wave γαλλικού χορού από τη δεκαετία του '50". 

"Where Is My Mind", Pixies – Fight Club (1999)

To Where Is My Mind, ένα από τα δημοφιλέστερα και πιο αγαπημένα κομμάτια των Pixies, ηχογραφήθηκε το Νοέμβρη του 1987 και κυκλοφόρησε τέσσερις μήνες αργότερα με το ντεμπούτο άλμπουμ τους, Surfer Rosa. Έντεκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του έντυσε υπέροχα την τελευταία σκηνή μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες χολιγουντιανές παραγωγές της δεκαετίας του '90. 

"Έχε μου εμπιστοσύνη, όλα θα πάνε καλά," λέει ο Edward Norton στην Helena Bonham Carter, καθώς παρακολουθούν τον ουρανοξύστη έξω από το παράθυρό τους να εκρηγνύται και τα γύρω κτήρια να καταρρέουν το ένα μετά το άλλο. Την αβεβαιότητα για το μέλλον χρωματίζουν οι σχεδόν στοιχειωτικές φωνές του Frank Black και της Kim Deal. Και ακολουθούν τίτλοι τέλους.

Ηλέκτρα Λιαρμακοπούλου

Πηγή: pathfinder.gr